Russel

6 februari 2009 Paihia. We moesten een keuze maken. Gaan we naar de feestdag in Waitangi of gaan we meer zien van het Noorden aangezien we maar nog 1 dag hebben. We hebben voor het laatste gekozen. We zijn in de ochtend vertrokken naar Russel, een dorpje op een schiereiland waar de eerste kerk staat van Nieuw Zeeland. Een onverharde weg dwars door het regenwoud. Maar een mooie tocht. Terug hebben we de ferry genomen, sneller en makkelijker. In de middag hebben we een beetje rond het hostel gehangen en uitgerust vanwege een snurkende chinees op de kamer. Gatver wat zijn het toch ontzettend vervelende mensen. Ze snurken dus, vreten met hun mond open, kunnen geen gedag zeggen en zijn niet beleeft, laten scheten en MOETEN overal my cup of fotooooooo van maken!! En als je zelf een foto maakt lopen ze er dwars door heen! Nee not my cup of tea! En je ziet ze gvd overal!

6 de febrero 2009 Paihia. Hoy teníamos que elegir. Vamos a la fiesta de Waitangi ó vamos a ver otras cosas en el norte porque solo tenemos 1 día más. Elegimos el último. Por la mañana fuimos a un pueblo se llama Russel que en una península y donde se construyeron la primera iglesia de Nueva Zelanda. Por un camino sin firmar por una jungla fuimos. Pero muy bonito. Y la vuelta fuimos con el transbordador más rápido. Por la tarde estuvimos cerca el hostal para tranquilizar un pocito. No pudimos dormir bien porque había un chino que roncaba mucho. No nos gustan los chinos, se roncan, comen con la boca abierta, no pueden decir adiós y no viven socialmente, hacen pedos y tienen que hacer fotos de todo….fotoooooo!!!! No nos gusta y los veamos en todos los lados grrrr!